YAĞMUR DAMLALARI Yine bir sonbahar akşamı. Saatler ilerliyor. Yağmurun sesiyle gecenin sessizliği birbirine karışıyor. Yağmur damlalarının sesi bir şarkının melodisini fısıldıyor. Rüzgârın uğultusu, sararmış yapraklar birbirleriyle dans ediyorlar. Ağaçlardan dökülen sarı, kızıl, kahve tonlarında yapraklar... Gökyüzündeki bulutlar ve dağlardaki sisler bir bir dağılıyor. Gökyüzünün rengarenk görüntüsü büyüleyici. Bulutlar birbirleriyle dans ediyor. Rüzgârın uğultusu ve yağmur damlaları kulağıma fısıldıyor. Bir müzik beliriyor, birdenbire sessizlik dağılıyor. Bir şiirin dizelerinde anlatılan gizemli duygularla yağmur damlalarının sesi birbirine karışıyor. Güzel bir filtre kahve kokusu... Mis gibi kokan kek kokuları gecenin sessizliğine eşlik ediyor. Gözlerim yıldızların ışıltısındaki gibi parlıyor. Yüreğimi birdenbire, nedenini hiç bilmediğim bir huzur kaplıyor. Sonbahar yapraklarının rengarenk tonları, sarı, kızıl, kahve... Etrafa mis gibi bir toprak kokusu yayılıyor. Fularımda bir koku beliriyor. Annemin kokusu... Bu koku beni güzel anılarıma götürüyor; çocukluk anılarım gibi. Annemin bizim için yapmış olduğu kekler, kurabiyeler, turtalar, börekler... Anne sevgisinin, anne eliyle tatlanmış olduğu, içine bize karşı olan sevgisinin katılmışlığının huzuru belki de. Bilemiyorum... Belki de onu sonbaharda kaybetmiş olmanın hüznü. Doğum gününün olması... İçimi hüzün kaplıyor. Yine yağmur yağıyor. Seni kaybetmiş olduğumuz günde de aynı his. Fularım birdenbire rüzgârın uğultusuyla çözülüyor. Rüzgâr da uçuşmaya başlıyor. Anılarım, rüzgârın sesiyle, güzel mis kokulu toprağın kokusuyla birbirine karışıyor. Rüzgarın sesi sanki sana olan özlemimi fısıldıyor. Sana olan sevgimi, özlemimi nasıl anlatabilirim canım anneciğim, bilmiyorum. Ama hayat mucizelerle doludur. Meleklerin fısıltısı... Biliyorum, belki de melekler sana olan özlemimi sana ulaştırır diye içimden geçiriyorum. Yağmur damlaları, rüzgârın fısıltısı ve saçlarım... Saçlarım birdenbire dağılıyor. Rüzgârda uçuşuyor. Saçlarım rüzgârda birbirleriyle dans ediyor. Yağmurun sesi, rüzgârın uğultusu, sarı, kızıl, kahve tonlarındaki uçuşan yapraklar... Etrafa mutluluk dağıtıyorlar. Sokakların, caddelerin sessizliği... Çam kokuları bahçeme yayılıyor. Gökyüzüne bakıyorum. İçimi huzur kaplıyor. Gecenin sessizliği, huzuru etrafa yayılıyor. Kahvemi yudumluyorum. Senin doğum gününü kutluyorum melek anneciğim. Yağmur damlalarını izliyorum. İnsana huzur veren garip bir yanı var. Sanki insana şifa veren bir yanı var. Gün biter, sessizlik çöker, geriye sadece yalnızlık kalır. Ve bir sonbahar akşamı daha biter...