Türkiye'de bürokratlar ve siyasetçilerin aldığı çift maaşlar, artan işsizlik ve derinleşen gelir adaletsizliği üzerine sorul(a)mayan sorular. Kim, kaç maaş alıyor? Neden bu konular sessizlikle geçiştiriliyor? Herhangi bir partiden şimdiye kadar şu konuda bir açıklama duydunuz mu hiç? Parti başkanları, yardımcıları, milletvekilleri, belediye başkanları, varsa bakanları, bürokratları vs. kimselerle ilgili; - Emeklilik dahil cari olarak kaç maaş alıyorlar? - Aldıkları maaş ne kadar yapıyor? - Kamudan başkaca ek gelir ve menfaat sağlıyorlar mı? - Nerelerden, ne kadar? - Tek maaş almayı hiç düşünmüşler mi? Ya da neden düşünmüyorlar? - Bu konularda sistematik, yani düzenli olarak topluma neden açıklama yapmıyorlar, neden sessiz kalıyorlar? - Bu hususta kanun teklifi veren bir parti ve milletvekili hatırlıyor musunuz? Kanun teklifine ek olarak bu konuyu ciddi bir kampanya konusu haline getirip, toplumu adam yerine koyup şeffaf şekilde bilgilendiren, toplumun taleplerini dile getiren herhangi bir parti oldu mu hiç? Kahraman, kurtarıcı, demokrat, büyük lider şu bu diye peşinde koştuklarınıza bu soruları sorun lütfen. Aranızda "particilik oynayanlar" kendi partilerindekilere bu soruları soramazlarsa, belki bir ihtimal diğer partilerdekilere sorabilirler. Belki alınacak cevaplar, toplumun neden bu hâlde olduğuna dair de bir ayna olur. Bir düşünün, nezaket ve samimiyetle kendinize ve muhaplarına sorun lütfen. Hatta size bir soru sorayım: Her gün ülke kurtaran, her konuda ahkâm kesen, dünyaya nizam veren bu aktörler ve toplum olarak sizler bizler, bu konulara neden hiç gelmiyoruz ve konuşmuyoruz? Hemen cevap vermeyin, sadece kendinize sorun ve zaman zaman düşünün. Gazeteciler için de tüm toplumun ilgi duyacağı, faydalı, kıymetli bir haber, araştırma konusu bu. Yukarıdaki soruları sistematik hâle getirip, genişleterek, kimseyi ayırmadan, kayırmadan bir dosya hazırlayabilir, objektif bir habercilik ortaya koyabilir misiniz? Şu soruyu da sorarak; EYT geçtikten sonra bu kişilerden emekli olanlar ve hâlen çift maaş alanlar var mı? Siyasi partilerin sözcüsü haline gelmiş yahut kanatları altına yuvalanmış, gazetecilik kisvesi altında topluma propaganda yapanlara sözümüz yok elbette. Kendilerini ve nasıl bir iş yaptıklarını bilen o kimselerin irapta mahalli yok çünkü. Rousseau şöyle der bir eserinde: "Açlık içindeki çoğunluk zorunlu ihtiyaç maddelerinden yoksun yaşarken bir avuç insanın gereksiz şeyler bolluğu içinde yüzmesi doğa kanununa açıkça aykırıdır." Bir yanda işsiz insanlar ve gençler beş kuruşa muhtaç, toplumda umutsuz, özgüvensiz ve öz saygılarını kaybedecek şekilde dolaşırken, ne adına olursa olsun, çifter çifter veya daha fazla maaş almak ahlakî midir? Vicdanlara sığar mı? Kanuni olabilir fakat hukuki ve ahlakî midir? Ve daha acı bir soru: Bu koşullarda, bu meseleleri dürüstçe, samimice, açık, şeffaf, ahlakî bir şekilde konuşmamak, bilakis sessizliğe bürünmek her birimiz ve ülkemiz için ne anlama gelir? Bu sorular üzerine samimiyetle zihin yoran, ülkesini seven, dürüst, ahlaklı insanlar elbette vardır. Ve bu insanlar inanıyorum ki bir gün bir araya gelip bu meseleleri dürüstçe konuşma onurunu ve erdemini göstereceklerdir. En iyi yargıç ve şahit Tanrı ve tarihtir. Yaşayalım görelim. Sevgilerimle..