“Bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyorsan yanılıyorsun. Her şeyi sana yazıyorum.”

Bu mesele ne sağ, ne sol meselesi. Ne ideoloji, ne parti. Bu, insan olmanın, insan kalmanın meselesi. Düşünmenin, sorgulamanın, hakkını aramanın suç sayıldığı bir toplumdayız artık. İnsanlar işini kaybetmekten, özgürlüğünden olmaktan korktuğu için susuyor.

Dostoyevski’nin Budala romanında yer alan bu sözler, topluma ayna tutuyor. "Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin,hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az."

Bazen insanlar, sadece kendi isteklerinin karşılandığı bir dünyada mutlu olurlar ve başkalarının duygularına ya da bakış açılarına saygı göstermektense, yalnızca kendi doğrularına odaklanırlar.