Birinin bitmesini bekliyordu , yakmak için diğerini 

İnsanlığın  adının olduğu, ama kendisinin var olmadığı dünyayı kucaklayabilmek için daha iyi.

Gereği yoktu , aceleciydi.

Biliyordu, değişmeyecekti.

Güzeldi çaba, görülürse arada küçük ışık.

Kaçışıyordu kelimeler ,çarpışmamak adına bir diğeriyle.

Ve bu bir kaçış değil, serzenişti aslında.

Yok etme isteği , sallantılı tutamacında zehri!

Karşısındaydı tam kaçınılmaz olanın,

geldiğinde zamanı.

Hazırdı yüzleşmeye, düşüşte suretlerle.

Alışkındı onlara, benziyordu hepsi birbirine.

Hem içinde hem dışındayım zamanın, dedi.

Asılı kaldı aralarda, küçücük bir zaman tutulmasında.