İnsanlar neden acı çeker ve çevrelerine çektirirler? En temelde kültürel alışkanlıklar bulunur. Köklü, yapılaşmış, farkında olunmayan alışkanlıklar kuşaktan kuşağa aktarılır, gen gibi. Bu doğrultuda; - İhmalkârlık, savsaklama - Bencillik - Yumurta kapıya dayanınca iş yapma - Ben her şeyi bilirimcilik - Kendine veya insanlara değer vermeme - Yalan, dedikodu, gıybet, iftira hastalığı - Dayanışma ve danışmadan kaçınma İnsanın kendisinin ve başta ailesi olmak üzere çevresinin yıkımı ve acı çekmesi için bunlar fazlasıyla yetiyor zaten. Bir de bunlara sosyal, ekonomik, siyasal açıdan ayrımcılık, kayırmacılık, memleketçilik, partizanlık, fanatiklik, yobazlık, dünya malına tamah etme, yetim hakkına el uzatma, kamu kaynaklarını yağmalama; toplumsal sorumluluk bilincinden uzak olma, hak ve yükümlülüklerin farkında olmama ya da umursamama; katılım, şeffaflık, hesap verebilirlik olmaması; verimsizlik, plansızlık, organizasyon yapma kapasitenin zayıflığı, işsizlik ve sosyal, siyasi, ekonomik her alanda ve sektörde diz boyu ahlaksızlık ve aymazlık gibi pek çok bozucu, yıkıcı faktörü eklediğimizde, insanların acı çekmesi ve çevrelerine çektirmesi için her türlü koşul ve zemin müsait hale geliyor. Onun için beraberce konuşmamız ve sağlıklı çözümler arayıp bulmamız gerekiyor. Yoksa böyle devam eden ve daha kötüye giden bir toplumda bizler de ömürlerimizi tüketeceğiz ve çocuklarımızın da geleceğini şimdiden heba edeceğiz. En iyi yargıç ve şahit Tanrı ve tarihtir. Yaşayalım ve görelim. Sevgilerimle...