Mevsim hazan, Sararır yer gök. Hüzün, sis olup çöker yüreğine, Sen yürürsün sebepsiz, Karanlık kalabalığın içinde, Meçhul bir geçmişten Meçhul bir geleceğe. Mevsim hazan, Kaybolur mana, zaman, mekan, Yüzün, sararır yaprak yaprak. Takılı kalır zihnin Bir vapurun siren sesinde, Yahut uğuldar durur vakitsiz, Bozuk bir saatin zembereğinde. Mevsim hazan, Hüzün çöker yüreğine, Göz yaşların Süzülür yanağından, Sessiz sedasız, Tercüman olur hislerine.