Neymiş efendim; ’Öykü hızlıca akıp gitmeli, bir solukta okunmalıymış.’ Ortaya bu fikrin atılmış olmasını tabii ki saygıyla karşılamalıyız. Her fikir değerlidir ve geliştirilmeye açıktır. başlangıçta en uçarı gelen fikirler bile zamanla olgunlaşıp hayatımızı kolaylaştırır hale gelebilir. Benim bu konuda sitemim; fikre veya onu ortaya atana değil. Beni şaşırtan eli kalem tutan kişilerin bu fikri; sanki bir ayetmiş gibi sahiplenmiş olması. Savundukları bu fikrin dayanak noktasını da; ’Yeni nesil, her şeye bir an önce kavuşmak istiyor.’ klişesiyle süsllemişler. Bunun sonucunda yeni nesil edebiyat emekçileri birer kısa mesafe koşucusuna dönmüş durumdalar. Betimlemelerin olmadığı sadece diyaloglar üzerine kurulu basmakalıp metinler öykü olarak bize sunuluyor. Elbette yeni neslin davranış tarzları ve istekleri konusunda hepimiz bilgi sahibiyiz. Ama sonlara sunulanlar bu kolaycılığı daha da arttıran eserler. Öykücülük uğraş gerektirir. Yeni neslin kolaycılığa kaçma alışkanlığında yazarın da ayak uydurması kabul edilir bir durum değildir. Üretenin az olduğu bir zamanı yaşadığımız muhakkak. Ama üretenlerinde bir sanayici mantığıyla seri üretime geçip birbirinin benzeri eserler ortaya çıkardığını görmek oldukça üzücü. Gençlere öğretilmesi gereken ilk olgu; sakinlik olmalı.. Günümüzde her güzel duygunun hızlıca tüketilmesini engellemenin yolu; onların yaşadıkları hayatı yavaşlatmaktan geçer. Bu yavaşlığı sağlamanın sorumluluğu eli kalem tutan herkesin üzerindedir. Bir yazar için okunmak tabii ki de önemlidir. Ama okunduğunuz kadar anlattıklarınızla yol gösterici olmanın tadı bir başkadır. Öykü görece kısa diye ona buruşturulup atılan bir peçete muamelesi yapılmasına gönlüm razı gelmiyor. Bir metnin boyutu barındırdığı harf sayısından ve kapladığı sayfa sayısından çok içeriğidir. Kullanacağınız kelimeleri öyle özenli seçmelisiniz ki; okuyanın zihninde oluşturduğu anlam ile kendi boyunu fersah fersah aşmalı. Her kalem emekçisi mutlaka değerlidir. Sahip olduğunuz değeri acelecilikle aşağı çekmemeniz dileğiyle.