İKİ LİMON BİR KRAL Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, çok uzak ülkelerde büyük bir krallık varmış. Herkes çok mutlu bir şekilde yaşıyormuş. Bulutlar gökyüzüyle dans ediyormuş. Birdenbire etrafı kara bulutlar sarmış. Herkes çok korkmuş. Kralın yanına koşmuşlar. Halk: “Kralım, kralım neler oluyor böyle? Ülkemize bir cadı mı yoksa bir hastalık mı geliyor?” Ülkeye birdenbire kapkara kıyafetler içinde bir gezgin gelmiş. Elinde bir küre varmış. Kralla görüşmek istemiş. Kral çok huysuz birisiymiş. Gezginle görüşmek istememiş. Uykusunun en tatlı yerindeymiş. Halk, kralı ikna etmiş. Gezgin ve kral görüşmüşler. Gezgin Kral’a: ------ Kral’ım, çok yakında ülkenizi büyük bir kıtlık saracak, ekinleriniz zarar görecek. Kral inanmamış ve gezgini ülkesinden kovmuş. Yıllar geçmiş, kralın kapısına bir dilenci gelmiş. Kral dilenciye çok kötü davranmış. Dilenci de büyücüye ziyarete gitmiş. Krala ders vermek istediğini söylemiş. Kralın hayatta en çok sevdiği şey, bahçesindeki limon ağacıymış. Bu limon ağacı çok verimliymiş. Büyücü ülkeyi lanetlemiş. Ekinleri zarar görmüş. Artık toprakları verimsiz hale gelmiş. Bahçesindeki limon ağacı birdenbire yaşlanmış. Dalında sadece iki limon kalmış. Kral ağlamaya başlamış. Her yerde gezgini aratmış. Gezginin söyledikleri aklına gelmiş. Bütün bunların sebebi, kralın gezgine ve dilenciye kötü davranmasıymış. Limon ağacındaki iki limon aralarında sohbet etmeye başlamış. Sarı limonun adı Sarı Kız, yeşil limonun adı Gelin Kız, ağacın adı Doğa Ana’ymış. Ağaçla limonlar konuşuyormuş. Sarı Kız – Gelin Kız: ------ Kralımız neden bu kadar üzgün? ------ Neden bu kadar ağlıyor? Doğa Ana: Kralla gezgin arasındaki diyaloğu anlatmış. Dilenciye ne kadar kötü davrandığını da söylemiş. ------ Kral gezgine ve ülkemize gelen dilenciye çok kötü davrandı. Onlar da krala ders vermek istediler. Ülkemizi lanetlediler. ------ Kötülük her zaman kaybeder, iyilik her zaman kazanır. Sevginin gücünün aşamayacağı engel yoktur. ------ Hayatta en güzel şey; sevgi, barış ve huzur içinde yaşamaktır. Birden rüzgâr çıkmış: “Vuuww, vuuww, vuuww!” Ağaçlar sallanmış, limonlar, ağaçlar, ekinler, halk çok korkmuş. Rüzgâr dinmiş. Sarı Kız, Gelin Kız, Doğa Ana, halk, ekinler çok korkmuş. Sarı Kız – Gelin Kız: ------ O rüzgâr da neydi öyle? Çok korktum. Doğa Ana: “Büyücü ülkemizi lanetledi.” Sarı Kız – Gelin Kız: ------ Peki, biz ne yapabiliriz? Büyücüyle konuşsak, kralımızı affeder mi acaba? ------ Biz kralımızı çok seviyoruz. Mutlu olmasını istiyoruz. Doğa Ana: ------ Kralımıza sevginin gücünün neler yapabileceğini anlatabiliriz. Kral yine bir gün ağacın altına gelmiş, ağlıyormuş. Sarı Kız, Gelin Kız, Doğa Ana: ------ Sayın Kralımız, lütfen ağlamayın. Biz sizi çok seviyoruz. Sevginin çözemeyeceği hiçbir şey yoktur. Kral ilk önce onlara çok kötü davranmış. Daha sonra düşünmüş, düşünmüş, düşünmüş. Sarı Kız, Gelin Kız ve Doğa Ana’nın haklı olduğuna karar vermiş. Ülkenin halkını toplamış ve onlara güzel bir konuşma hazırlamış. Gezgin ve dilenciyi yemeğe davet etmiş. Herkesin içinde onlardan özür dilemiş. Herkese bir söz vermiş: Bundan sonra herkese çok güzel davranacağını, herkese sevgiyle yaklaşacağını, onların tüm sorunlarını dinleyeceğini ve yardım edeceğini söylemiş. Sözünü de tutmuş. Tüm ekinler yeşermiş. Hasta olan ağaç yeşermiş, iyileşmiş. Tüm ülke mutluluk, bolluk ve huzur içinde yaşamış. Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine...