Televizyonlarda, orada burada doğru veya yanlış, sürekli olumsuz şeyler anlatarak sizi dolduruşa getirenlere, özellikle medyatik tiplere dikkat edin. Bu kimseler sizin dostunuz değil. Asla değil. Bu kimseler düşmanınızın dahi yapamayacağı bir şeyi yapıyorlar size. Duygularınızı istismar edip sizi korku veya öfke bataklığına atıyor; düşünme, hareket etme kabiliyetinizi yok ediyorlar. Adı gazeteci, sunucu, siyasetçi, o veya şu olan kimseler sizin yaşama sevincinizi günbegün yok ediyor; sizin kendinize duyduğunuz saygı ve güveni paramparça ediyorlar. Bunu yaparken sizin iyiliğinize, ülkenin hayrına bir iş yapıyor gibi görünüyorlar. Hatta kahramanca rollere bürünerek yargı dağıtıyor, sağa sola had bildiriyorlar (!) Fakat gerçekte yaptıkları sizin düşünme, karar verme, bir başkaları ile güzel bir şeyler yapma ve bir şeyleri değiştirme gücünüzü, kapasitenizi tüketiyorlar. Sizi kitle halinde peşlerine takıyor, fanatikleştiriyorlar. Bu kişiler sizin kızgınlıklarınızdan, kırgınlıklarınızdan, korkularınızdan, öfkelerinizden, çaresizliklerinizden, üzüntülerinizden, hayal kırıklıklarınızdan besleniyor ve bu hâlinizi sürekli besliyorlar. Bu durumu bir defa olsun sağlıcakla düşünün derim. Çevrenizdeki insanları, izlediğiniz tv kanallarını, sosyal medyada yahut youtube'da delicesine takip edip hayranlıkla dinlediğiniz kimseleri bu gözle bir daha inceleyin. O kimselerin sizin üzerinizde nasıl olumsuz bir tesir bıraktıklarını, sizin duygularınızı nasıl yönettiklerini ve bundan ne kadar nemalandıklarını bir değerlendirin. O kimseler sizin yahut aidiyet hissettiğiniz toplum kesiminin veyahut ülkenin dostu mu, yoksa düşmanı mı? Acele etmeden, bana laf yetiştirmeden sakince düşünün. Tartın. Bu, ülkemizde veya dünyada her şey güllük gülistanlık demek değil. Ana mesaj kimsenin kurbanı pozisyonuna kendinizi düşürmeyin. Duygularınızı sizin gibi görünenlerin istismar edip, sizin enerjinizi tamamen tüketip sizi yolunmuş, bir kenara atılmış ekin tarlasına dönüştürmesine izin vermeyin demek. Bu, bahsettiğimiz türdeki kişilerin ünü, şanı şöhreti, huzuru, refahı, makamı, mevkii için onların oyun aracı haline gelmeyin demek. Bu, kendi ayaklarınız üzerinde durun, aklınızı başkasına kiraya verip istismar ettirmeyin demek. Bu, Kant'ın da birkaç yüzyıl önce vurguladığı gibi, "kendi aklınızı kullanma cesareti gösterin" demek. Ve böylece yıllardır içinde dolaşıp durduğunuz girdaptan artık çıkmak için sizi kötürüm hâle getirenlerden yakanızı sıyırın; huzurlu, güvenli, daha müreffeh bir hayat inşa etmek için küçük ve güzel adımlar atın demek. Duygu istismarı ve manipülasyonla beslenen medya etkisine karşı uyanık olun. Kendi aklınızı kullanarak özgür düşünün, hayatınızı kontrol edin. Unutmayın, bir atasözümüz, "dost acı söyler" der. Elbet her zaman acı söylemeyiz; takdir etmeyi, onore etmeyi, ve marifetin iltifata tabi olduğunu biliriz. Allah bu topluma akıl, fikir, feraset, basiret versin. Sevgilerimle...