Kuşadası’na geldiğimde, tesadüfen ara sokaklardan geçerken onunla tanıştım. Onun adı Çamurlu eller. Evet, yanlış duymadınız, onun elleri hep çamurludur. Çünkü hiç durmadan üretir, üretir durur çünkü. Elleri de çok güzeldir, kendi gibi, kalbi gibi. Ve o ellerle üretilen ürünleri de keza öyle. Çok güzel kırmızı boyalı bir atölye girişi var. O bir kadın girişimci. Güçlü kadınlardan, üreten, çabalayan, savaşan. “Çamurlueller Seramik Atölyesi” burada gördüğüm ve o el yapımı bardaklarda kahve içerken tebessüm ettiren yegane mekandır benim için. İçi de dışı gibi insana enerji verir. Düşünceler ormanı durağı gibi, yolunuz düşerse, kale içinde bakmadan geçemeyeceğiniz türden hani. Güzel bir hikaye verir size her durakta, içerde gezerken ürünlerle. Yasemin abla diyorum ben ona. Yasemin Sözkesen, son çamur bükücü! Kalbimde yer etmiş insanlardandır bu yaşamda. Ellerini buladı mı bir kere, ne çıkacağını bilemezdiniz, o küçük doğa parçalarında. Müzikle seyre dalmış bakışları, şekillendi parçalarla parmakları. Çamurlu eller onun adı, harikalar diyarı senfonisi, geçitlerinde çıkmazın. Ellerini sürdüğünde bir kez, büyüdü yıkılan kuleleri . Ve sağlamlaştı yeniden, kırılmamak üzere duvarları! Yasemin Abla’ya ithafen, sevgilerle. Kuşadası’nda bir atölye, her daim sıcacık, gülümseten. İnstagram: camurlueller / Yasemin Sözkesen