**Bir Hayat Türküsü** Geldin memleketten, biraz tedirgin. Şansın yaver gitti, işe girdin. "Eğer böyle giderse, çoluk cocuk, gül gibi geçiniriz" dedin. İlk başta işler yolunda gitti. Bütün dert tasalar bir anda bitti. Hep böyle gidecek sandın, Zamanla her şey değişti. Geçti yıllar kah zor, kah kolay. Bir ay değilse bile, yetirdin öbür ay. Bir hevesle emekli oldun. Halbuki yeni başlıyordu esas olay. Anlı şanlı düğünle evlendirecektin Oğlanı. Nasıl olsa karşılar sandın takıları. "Kusura bakma durumumuz yok" dediler. Hem erkek tarafı, hem kız tarafı. "Düğün salonu olmaz, yemekli olsun" demiştin. Bütün köyü, mahalleyi davet ettin. Sen zamanında tam takmıştın ama. Şimdi yarım taktıklarına şükrettin. Emekli olunca bir ev almaktı niyetin. Arada bir tatile de gidecektin. Evdeki hesap çarşıya uymadı. Onu da oğlanın düğününde tükettin. Kaldınız evde bir Köroğlu bir Ayvaz. Ne kilim kaldı ne palaz. Nasıl aklından çıkacak? Yaz gününde yediğin bu ayaz. Neredeyse satacaksın üzerindeki ceketi. Başına bunlar da mı gelecekti? Hesap yapmana gerek yok. Olmayan gelirin yoktur gideri. Altı delik ayakkabını da kaybettin. Hadi yazın terlikle idare ettin. Kış günü de gelecek elbet. Ne yapmaktır niyetin? Cep delik, cepken delik. Cebinde yok metelik. Eve bir ekmek almak için. Borç ararsın fellik fellik. Yorulmadın mı markete gide gele? Boş gitti, boş geldi elindeki file. Sana hiç uğramayan para Vefa olsaydı dolaşmazdı elden ele. Kuyruk, kuyruk gezdiğin yeter. Daha ne olacak bundan beter? Bakkala borç yazdırmak istesen Duvarındaki yazıda; "veresiye yok" der. Pazara gidersin akşam üzeri. Hiçbir şeyin kalmamıştır güzeli. Ucuz bir şey bulursan alacaksın ama, Cebindeki paranın ederi belli. Harçlık vereceklermiş bayrama. Sakın hayal kırıklığına uğrama. Yine toruna harçlık veremeyeceksin belli ki. Hiç ümitlenme sen boşu boşuna. "Nerede o eski bayramlar" diyorsun. İçin için kendini yiyorsun. Özlediğin o eski bayramlar değil aslında. Şu düştüğün duruma üzülüyorsun. "Kanaat en büyük zenginliktir" dediler. Önce fakirler cennete gidecekmişler. Ortaya konan çorbadan. Sen kaşıkla yerken, onlar kepçeyle yediler. Parasız adam oksuz yay gibidir. On iki aylık maaşın bir ay gibidir. Halin iç güveyden hallice ama. Sen diyorsun "ölmekten iyidir." Maaşını almaya gittin bankaya. Eline saydılar maaş diye bozuk para. Bu ayın da sonu gelmeyeceğini anladıysan. Şimdiden düşünmeye başla kara, kara. Aldığın maaş kiraya yetmez. Hanıma "köye dönelim" desen, kabul etmez. Kimileri arıdan bal yerken. Sen bulamıyorsun duttan pekmez. Yine de mektup yazdın köyde kalanlara; "Durumlar nasıl oralarda? Bizim burada durum vahim, biz de gelsek mi oralara?" Köyden mektup geldi acele; "Sakın ola ha gelme köye, bizim durum da oradan beter, ne avuçta var ne elde." "Sabır" dediler sabrettin. Tatile gitmekti niyetin. Bir ayağın evde kaldı. Bir ayağınla parka gittin. Zengin kesesini döver, züğürt dizini. Kendi gittiğin yolda bulamazsın izini. Daha ne beklersin kardeşim? Göstersene ağzındaki takma dişini. Unutmuştun artık burnunda tüten köyünü. İkiye indirmiştin üç olan öğünü. Tahammülün kalmamıştı artık. Hele o gün bir gelsin, gösterecektin gününü. O gün geldi çattı çok şükür. Gün bugün, o gün bu gündür. Bu defa göreceklerdi günlerini! Kim küçüktür, kim büyüktür. Akşamdan sabaha girmedi gözüne uyku. Hemen soğan ekmekle karnını doyurdu. Aceleyle vardın sandığın başına. Herkesten önce bastın yine ona oyunu. Yine onlar erdi muradına. Sen çıkamadın kerevetine ama Bu kafayla gidersen, dostum Gökten elma değil, taş düşer bahtına. https://x.com/hseynalayan1