Başkasının hayatı başkasının hayatıdır. Yaratıcı herkese bir adet hayat emanet etmiş diyerek başlamak istiyorum. Her birimiz bize sunulmuş, bakış açımıza göre iyi veya kötü olan bir tane hayattan sorumluyuz. Ancak yalnızca kendi hayatımızdan sorumluyuz. İçinde yaşadığımız kültür ve insanlığın yüzyıllardır taşıdığı birlik inancı, zamanla bizi birbirimizin hayatına gerekmeyen fikirler üretmeye hatta müdahale edecek seviyelere getirmiştir kanımca. Diyorum ki; eğer üstesinden gelebilecek olsaydık, yaratıcı birden fazla hayat verirdi her birimize. Ancak yalnızca bir tane vermiş. Burada çok özel bir öğreti olduğunu düşünüyorum. Kendi hayatımızı tam anlamıyla kavramadan, gerçekten de temeli olmayan kulaktan dolma kalıplarla bir başkasının, hatta belki ve çoğunlukla çok sevdiğimiz insanların hayatlarını da üzerimize vazife görüp yönetmeye çalışıyoruz. Bunun insanlığı nasıl bir kaosa sürüklediğini zaten güncel durumumuzdan da net bir şekilde görebilirsiniz. Başkasının hayatının sorumluluğunu almak ve bunu yönetmeye çalışmak ve hatta yönetmek tam bir yanılsamadır. Bir hayat, yalnızca ona teslim edilen kişi tarafından en iyi şekilde yönetilebilir. Çok kötü bile olsa, o en iyi yönetimdir. Gerek çevremde gerek bambaşka insanlarda gözlemlediğim en büyük sorunlardan biri, başka hayat üzerinde hakimiyet kurma çabası ve kendi hayatının içinde de aklı selim kimsenin kalmayışı. İnsanların bir bölümü, başka birinin hayatına yöneticilik uğruna, sevgi maskesi altında sızmış ve orada parazit gibi var oluyor. Kendi hayatıysa bomboş kalmış savruluyor. Ancak bunun farkında değil çünkü o her şeyi bilen iyi bir yönetici (!). Velhasılkelam, hepimizin bir (1) adet hayatı var ve ancak onu yönetebilecek güce muktediriz. Bu andan itibaren, kendinize sorabilirsiniz. Haddim olmayan kaç hayata dahilim? Bu soru cümlesi benim hayatımda birçok farkındalığı beraberinde getiriyor. Öncelikle beni kendime döndürüyor. Aklımın takılı kaldığı hayatlardan beni alıkoyuyor. Ve zaten olan aklımı tam kapasite kullanarak yönetmekle mesul olduğum bir şahsi hayatım var. Şimdi yeniden, tüm var olan aklım ve enerjimle kendi hayatımı daha iyi yönetebilmek için kendime dönüyorum. Güzel bir gün olsun, Ayşenur