Bir yabancı yazara göre devirlerin ve senelerin ayrı ayrı kokuları varmış, bu müşahedenin sıhhat ve isabetini anlayacak kadar koku alma duygum gelişmiş değil... Buna rağmen bu uzvun müsaadesi nispetinde bilirim ki: Âlemin manzarası, renklerden olduğu kadar kokulardan örülmüştür. Köpekler, yalnız burunlariyle etraflarındaki şahıslardan, eşyadan ve hadiselerden haberdar olmuyorlar mı? Köpeklerde ve kargalarda en çok gıpta ettiğim, koku duygusunun hayret uyandırıcı kudretidir. Hatta diyebilirim ki renkler, insana ancak dış dünya hakkında bilgi verebilir. Ruha giden yolları havada çizen yalnız kokulardır. Burnu tıkalı bir insan, bir kör ve bir sağırdan ziyade hayatın güzel bahçesi ortasına atılmış bir bedbaht ve bir sersemdir. Eskiden burnum sayesinde, dünyanın daha az yabancısı idim. Gerçi senelerin ve devirlerin kokusunu yine bugün gibi seçemezdim. Fakat bu his sayesinde, çevreden aldığım zevkin lezzeti daha samimî, daha derin ve daha keskin idi. Fakat nezlelerin bin türlü tahribatı ile koku alma duygumun seneden seneye zayıflaması, şimdi dünyanın şiir kaynaklarından aldığım saadeti hayli azaltmıştır. Geçen gün kırlarda, iki bahçe arasında, harap bir yoldan geçiyordum. Birden burnum incir yapraklarının kokusunu aldı. Bir mucize ile birden iki gözü açılmış bir kör gibi bütün duygularımın bir kamaşma içinde kaldığını hissettim. Yaz, bir sevgili gibi, yüzüme saçlarını yaklaştırmış, ruhuma sarılmıştı. Senelerden sonra yazın çehresini o gün tekrar görebildim. Yazın mahrem kokusu, incir yapraklarının sert, yeşil kokusudur. Yaz Kokusu Ahmet Haşim