Kar taneleri düşerken kızgın lavlara, Geçmişin hayaletleri peşimi bırakmıyor. Tipi insan yüzünü yakarken, Kalpteki yaralar sızlıyor. Sisi delen araba fenerleri, Ay ışığına tutulmuş gözlerime lâm oluyor. Tepeleri aştıkça, Dağlar yükseliyor. Kara ormanın gülleri, Güneşi bekliyor. Bataklığın nilüferleri, Mezarlığı süslüyor. Vuslatlar vardıkça sevdalar yok oluyor. Her biten bir yol yeni bir kapıya çıkıyor. Rotasız gemiler birbirini kovalıyor. Rol kesen suratlar yalanlara kanıyor.