Kırlangıcım göğsüme göç tutan Zarif kuşum Gittiğin anın acıları değil Geldiğin zamanların heyecanı Ruhumu şen kılan Gizleri gören Kulakları işiten esriklikte Gözleri kamaştıran bir çehre Kaburgalarını yarıyor gecelerin Bahsettiğim Karların ve buzulların ötesinde Bir ülke Aklıma tutunan hallerinde güllerin İlk ve son halini Açık edecek değilim ruhumuzun Yaldızlı dudaklarımızdan kanatlanan Üç gümüş ok Üç derin yara Su gibi akan ömrümüze Tutunan kireç tortusu Adımı terk ettim oysa Atlarını otlatanlardan değilim Ne güneş hem aydan Koptu ve yapıştı canıma Bu ateş Alazlanan nefesime kutsal Bu ilinti Yer gök yeminini bozdu Hiç bir sırrını söylemez oldu Birden fazla ikiden az İnce ince işlenen bu naz Elmalar ağaçtan düştü düşecek diye Çınlayan bu avaz Vazgeç ve at üstünden Kanatlarına yapışan Bu zifti bu katranı Büyük şehirler gibi Dönüşen ve değişen Açık ve derin bu yarayı Sürünerek gün ışığına çıkan Biz İzi gizi saklılar Dik kafalı asık suratlı Ve biliriz Uzun bir ölümdür cesaret Kısa ve kesin bir yaşam için Yabancı biraz Biraz kepaze Biraz Tuhaf