Bazı ayaz sevmiş bazı güneş avutmuş Bronz tınıda kaygı da kavruk Dudaklarına sabahtan da çiy düşmüş Patır patır patlar böğürtlen Tatlanır da her yanı tatlanır Ayla Ağzında şekerden tatlı çekilir deniz Tartılı yumuşak ne de leziz Ben kıyısına açıktan bakarım sesinin Kaya kuzgunlarımı oyalayan Öylece uzak öyle uzak Ayla Eksilmeyen bir ay asılırsın geceye Canı rüzgar gibi uçuran Yüzümdeki pembenin iyiliği de sende Tenim olur yavan gelirse Öl beni sende öl beni Ayla Kim doğmuş ki ecelsiz ben ki korkayım Sağ elimle kılıç sallar sol elime kınım gülüm Yeşil sızan mor ateşim Aşka kıvıl kıvıl Ayla Delinim değirmenim yersiz Deliyim değirmenim yelsiz Sel dön sel döndürür Sen de dön delir Ayla Al çatmayı çatıp durur Avrat kadın alaz göğsün Sana kulum mavi süsüm Mavi susanım susarım Ayla Yazgıya hürmetim kalemin sahibine Her gün de tuhaf bir düğüm Düğün gel çözülürüm Çözülürüm de Ayla Çığlıklar dünyasının da kapısını hızla çarp Tufan öncesi ayıpları da kapansın Kapansın Ayla kapansın da Ayla Yamansın be Ayla