Insanlar acımasız ve bu dünyada sen de kendine acimazsan hayat sana zehir olur kendimizi sevmeye baslasakmi artık...

Hayatan nefret ediyorum

Kendimi topariyamiyorum ailem den çevremden uzak duruyorum ve bu insanların düşünceleri kötü yanlış anlıyorlar bazen kendimi tanimasam bende onlar gibi dusunucem napicam yoruldum

Sustu bu gece karardı yine ay ....

Ailem bana diyoki senin eski neşene noldu sen niye bu haldesin kendine gel ee valla haklılar ben bile bu halimden sıkılıp yorulduysam ailemi düşünemiyorum kendime gelmek için elimden geleni yapicam eski ben gibi olamasamda en azından cabalicam.....

Bazen öyle anlar geliyorki insan kendinden çevresinden ailesinden nefret edecek hale geliyor yoruluyorsun be nefes almaktan bile yoruluyorsun..

Yoruluyor insan be hayatan hayata yaşadıklarından ümit yok diyorsun kendini ailen den çevremden uzak tutuyorsun sonra yine suçlu sen oluyorsun şimdi neyapalim bu kahpe dünya da .....