Harper Lee'nin 1960 yılında yayımlanan Bülbülü Öldürmek romanı, Amerikan edebiyatında insan vicdanını en derin biçimde sorgulayan eserlerden biridir. Roman, 1930'ların Alabama'sında, küçük bir kasabada büyüyen Scout Finch'in gözünden, adaletin, önyargının ve cesaretin ne anlama geldiğini anlatır. İlk yayımlandığında büyük yankı uyandırmış, kısa sürede Pulitzer Ödülü'nü kazanmış ve dünya edebiyatının kalıcı klasiklerinden biri haline gelmiştir.

Kitap tür olarak toplumsal gerçekçi bir roman olsa da, anlatımındaki sıcaklık ve duygusal derinlik, onu bir "adalet hikâyesi" olmanın ötesine taşır. Harper Lee, hukuku, ahlakı ve insan doğasını küçük bir kasabanın sınırları içinde evrensel düzeyde tartışır. Bülbülü Öldürmek, bir dava hikâyesinin ötesinde, bir çocuğun dünyayı tanıma sürecidir; hem büyümenin hem de adaletin hikâyesi.

Bülbülü Öldürmek Romanının Konusu ve Kısa Özeti (Harper Lee)

Romanın anlatıcısı Jean Louise "Scout" Finch'tir. Scout, ağabeyi Jem ve babası Atticus ile Maycomb adlı küçük bir Güney kasabasında yaşamaktadır. Kasaba, yoksulluğun ve ırk ayrımının keskin şekilde hissedildiği bir yerdir. Çocukların dünyası, oyunlar, meraklar ve mahalle hikâyeleriyle doludur. Ancak bu huzurlu görüntünün ardında toplumun sert ve önyargılı yapısı gizlidir.

Scout'un babası Atticus, kasabada saygı duyulan bir avukattır. Bir gün, siyahi bir adamın, Tom Robinson'un, beyaz bir kadına tecavüzle suçlandığı davada savunma avukatı olarak görevlendirilir. Kasaba halkı bu kararı hoş karşılamaz. Atticus'un adalet inancı, toplumun önyargısıyla karşı karşıya gelir. Çocuklar bu süreçte hem babalarının cesaretine tanıklık eder hem de adaletin gerçekte ne kadar zayıf olduğunu öğrenirler.

Dava boyunca Atticus, Robinson'un suçsuzluğunu ispatlayacak her delili ortaya koyar. Ancak jüri, gerçekleri değil, önyargıları dinler. Tom Robinson suçlu bulunur ve kısa süre sonra hapisten kaçmaya çalışırken vurularak öldürülür. Bu olay, Jem ve Scout için adalet kavramını yıkan bir dönüm noktası olur.

Romanın son bölümlerinde, gizemli komşuları Boo Radley sahneye çıkar. Yıllar boyunca mahalle çocuklarının korkulu efsanesine dönüşen Boo, aslında iyi yürekli ve koruyucu bir insandır. Scout ve Jem bir saldırıya uğradığında onları kurtaran kişi Boo olur. Bu olay, Scout'un empatiyi gerçekten anlamasını sağlar: Bir insanı tanımak için onun yerine geçip dünyaya o pencereden bakmak gerekir.

Harper Lee, bu sade ve etkileyici hikâyeyle, insanın iyi ve kötü yanlarını, önyargının yıkıcılığını ve adaletin sessizliğini gösterir. Bülbülü Öldürmek, ismini "bülbül gibi zararsız, yalnızca şarkı söyleyen bir canlıyı öldürmenin günah olduğu" düşüncesinden alır. Tom Robinson ve Boo Radley, bu anlamda masumiyetin sembolleridir.

Maycomb Kasabası: Küçük Bir Dünyada Büyük Gerçekler

Romanın geçtiği Maycomb, hem bir mekân hem de başlı başına bir karakterdir. Harper Lee bu kasabayı detaylı biçimde resmeder: Tozlu yollar, küçük dükkanlar, kilise ayinleri ve herkesin birbirini tanıdığı sıkışık bir toplumsal yapı. Bu kasaba, aynı zamanda Amerikan Güneyi'nin ırksal ve ahlaki çatışmalarının mikrokozmosudur.

Harper Lee, okuru kasabanın sıradan günlerine dahil ederken, bu sıradanlığın altındaki çatlakları da gösterir. İnsanların günlük yaşamında, konuşmalarında ve küçük jestlerinde önyargıların nasıl içselleştiğini hissederiz. Atticus'un duruşu, bu kasabanın ahlaki aynasına çevrilmiş bir ışık olur.

Maycomb'un insanları değişime direnir, çünkü adalet onların konfor alanını bozar. Harper Lee bu direnci yargılamaz; sadece gösterir. Böylece roman, okuru da aynı sorgulamaya davet eder. Adalet, yalnızca mahkeme salonunda mı yaşar, yoksa her insanın içinde mi başlar?

Çocukluk ve Yetişkinlik Arasında Bir Geçit

Romanın gücü, çocukluk masumiyetini yetişkin dünyanın karanlığıyla birleştirmesinde yatar. Scout'un anlatımı, olayları hem saf hem de sezgisel biçimde sunar. Harper Lee, çocuk sesini yapaylaştırmadan kullanır; böylece roman duygusal olarak hem içten hem derin bir etki yaratır.

Scout'un dünyasında oyunlar, dedikodular ve mahalle sırları bulunur. Ancak Atticus'un aldığı dava, bu masum dünyanın sınırlarını zorlar. Çocuklar, yetişkinlerin dünyasındaki korku, öfke ve adaletsizliği anlamaya başlar. Scout için büyümek, yaş almaktan öte iyiyle kötüyü ayırt etmeyi öğrenmektir.

Bu süreçte Atticus, çocuklarına bir öğüt verir. "Birini anlamak istiyorsan, onun yerine geçip dünyaya onun gözlerinden bak." Romanın bütün felsefesi bu cümlede özetlenir. Scout, romanın sonunda bu öğüdün anlamını Boo Radley'in hikayesinde kavrar. Empati, romanın temel ahlaki değeridir.

Atticus Finch: Sessiz Bir Cesaretin Portresi

Atticus Finch, Amerikan edebiyatının en unutulmaz karakterlerinden biridir. O, hem bir avukat hem de bir baba ve öğretmendir. Toplumun adaletsizliğine karşı sarsılmadan durabilen bir kişidir. Harper Lee, Atticus'u kahramanlaştırmadan yüceltir; onun gücü, sakinliğinde ve tutarlılığındadır.

Atticus'un cesareti, silah taşımaktan ziyade doğruyu savunmaktan gelir. Tom Robinson davası onun için mesleki bir görevin ötesinde ahlaki bir sınavdır. Bütün kasaba ona sırtını dönerken o, çocuklarına örnek olabilmek için mücadeleyi sürdürür. Bu yönüyle Atticus, "adaletin vicdanla buluştuğu" bir karakter olarak tarihe geçmiştir.

Roman boyunca Atticus'un sessizliği, bazen bir öğüt kadar güçlüdür. Harper Lee, büyük laflar yerine davranışlarla kurar karakterini. Atticus'un en önemli özelliği, kaybedeceğini bilse bile mücadeleden vazgeçmemesidir. Onun için başarı değil, doğruluk esastır.

Bülbülün Simgesi: Masumiyetin ve Sessizliğin Gücü

Romanın başlığında yer alan bülbül, masumiyetin ve zararsızlığın simgesidir. Atticus, çocuklarına "Bülbülü öldürmek günahtır" der. Çünkü bülbül yalnızca şarkı söyler; kimseye zarar vermez. Bu söz, roman boyunca yankılanır.

Tom Robinson ve Boo Radley, bu metaforun somut karşılıklarıdır. Robinson'un ölümü, masum bir insanın toplumun önyargıları yüzünden yok edilmesidir. Boo Radley'in sessiz yaşamı ise, iyiliğin sessizce var olabileceğini gösterir.

Harper Lee, bu sembol üzerinden insan doğasının karanlık yanlarını açığa çıkarır. Bülbülü öldürmek, aslında insanın kendi vicdanını susturmasıdır. Roman bu nedenle bir dönem hikâyesi olduğu kadar evrensel bir insanlık dersidir.

Karakterlerin Derinliği: İnsan Doğasının Sessiz Aynaları

Roman karakterlerinin öne çıkan özellikleri ve temsil ettikleri değerler ve şeyler…

Scout Finch – Masumiyetin Gözünden Dünyayı Görmek

Scout Finch, romanın anlatıcısı ve vicdanıdır. Olayları çocukça bir merakla aktarır, fakat bu merak yüzeysel değildir. Harper Lee, Scout'un gözünden yetişkinlerin davranışlarındaki çelişkiyi, toplumun adaletsizliğini ve korkunun nasıl öğretildiğini gösterir.

Scout başta dünyayı siyah-beyaz bir adalet anlayışıyla görür; ancak yaşadıkları, doğruluğun da gölgeleri olduğunu öğretir. Atticus'un öğütleri, onun dünyayı anlamlandırma biçimini değiştirir. Boo Radley'le tanıştığı sahnede, babasının "Bir insanı anlamak için onun yerine geçip dünyaya onun gözlerinden bak" sözünün anlamı tam olarak yerine oturur.

Scout, roman boyunca hem bir çocuğun büyüme hikâyesinin hem de insanlığın masumiyetini yitirme sürecinin simgesidir. Okur, Scout'un her sorgusunda kendi çocukluğunun vicdanına döner.

Jem Finch – İnancın Kırıldığı Nokta

Scout'un ağabeyi Jem, romanın en dramatik dönüşümünü yaşayan karakterdir. Başlangıçta oyunlarına yön veren cesareti, olaylar ilerledikçe hassas ve kırılgan bir bilince dönüşür. Tom Robinson davasının sonucu, Jem'in adalet inancını sarsar.

Harper Lee, Jem'in yaşadığı hayal kırıklığını sessiz bir geçişle anlatır. Artık çocukluk oyunları sona ermiş, gerçek dünyanın adaletsizliğiyle yüzleşme başlamıştır. Jem'in sarsıntısı, Scout'un merakını derinleştirir. Romanın sonunda Boo Radley'in varlığını anlaması, Jem için yeniden inanç kazanmanın bir yoludur. Kötülüğe rağmen iyiliğin hâlâ mümkün olduğu gerçeğidir bu.

Atticus Finch – Vicdanın Bedelini Ödeyen Adam

Atticus Finch, romanın olduğu kadar edebiyat tarihinin de en saygın kişilerinden biridir. Onun gücü, sesinin yüksekliğinden değil, tutarlılığından gelir. Harper Lee, Atticus'u kahramanlaştırmaz; onun cesaretini sıradanlığın içinden çıkarır.

Atticus'un çocuklarına verdiği ders, romanın özüdür: "Gerçek cesaret, kaybedeceğini bilsen bile mücadele etmektir." Bu cümle, Atticus'un hayat felsefesini özetler. Tom Robinson'un suçsuzluğunu savunurken yalnız kaldığında bile geri adım atmaz. Bu duruşu, toplumsal cesaretin tanımı haline gelir.

Atticus'un karakterinde, yazarın babasından izler bulunur. Harper Lee'nin kendi çocukluk anıları bu kişilik aracılığıyla romanın merkezine taşınmıştır. Bu yüzden Atticus romanda, bir simge olmaktan çok, gerçek bir insan olarak hissedilir.

Boo Radley – Sessiz İyiliğin Temsilcisi

Boo Radley, romanın başından sonuna kadar bir gizem unsurudur. Çocukların merakıyla büyüyen söylentiler, onun etrafında bir efsane yaratır. Ancak Boo'nun sessizliği, toplumun dışladığı iyiliğin sessizliğidir.

Romanın sonunda Boo, Scout ve Jem'i ölümcül bir saldırıdan kurtarır. Bu sahne, görünmeyenin aslında en insani olanı temsil ettiğini kanıtlar. Harper Lee, Boo karakteriyle iyiliğin gösterişsiz biçimini anlatır. O, dünyadan kaçmış değildir; dünyanın kötülüğünden korunmuştur.

Scout'un Boo'ya "Teşekkür ederim" dediği an, romanın en yalın ve etkileyici cümlesidir. Çünkü o anda Scout artık anlamıştır ki, bazen insanları anlamak için kelimelere değil, sessizliğe ihtiyaç duyulur.

Tom Robinson – Adaletin Susturulan Sesi

Tom Robinson'un hikâyesi, romanın vicdanî merkezidir. O, bülbül metaforunun canlı karşılığıdır: Zararsız, çalışkan ve dürüst. Ancak toplumun önyargıları, onun sözünü bile dinlemeden suçluluğuna karar verir.

Harper Lee, Robinson'un davasını bir adalet eleştirisinden ziyade insanlık sınavı olarak yazar. Tom'un ölümü, sadece bir bireyin değil, adaletin ölümüdür. Atticus'un savunmasıyla kanıtlanan masumiyet bile, kasabanın kolektif körlüğünü aşamaz.

Tom Robinson karakteri, geride okuyucuya şu soruyu bırakır: Gerçek suçlu kimdir? Haksız yere suçlanan adam mı, yoksa onu suçlayan toplum mu?

Romanın Temaları: Adalet, Cesaret ve Empati

Romanın dikkat çeken başlıca temaları…

Adaletin Körlüğü ve Vicdanın Işığı

Roman, adalet kavramını hukukun sınırlarından çıkararak vicdanın alanına taşır. Mahkeme sahneleri, görünürde bir dava anlatır; ama aslında toplumun kendi ahlakıyla yüzleşmesini gösterir.

Atticus'un çabası, sistemin adaletsizliğini değiştirmekten çok, çocuklarının dünyaya dürüst bakabilmesini sağlamaktır. Harper Lee'nin asıl hedefi, okuru mahkeme salonuna değil, kendi vicdanının içine çekmektir. Gerçek adalet, insanın iç sesinde başlar.

Roman, bu yönüyle hâlâ günceldir. Her çağda, önyargıların biçimi değişse de, Atticus'un öğrettiği adalet anlayışı evrenselliğini korur.

Cesaretin Tanımı: Sessiz Direniş

Harper Lee, cesareti fiziksel güçle değil, ahlaki duruşla ilişkilendirir. Atticus Finch'in toplumsal baskıya rağmen Tom Robinson'u savunması, yenileceğini bilse bile doğruyu seçmesidir. Bu, romanın en belirgin mesajlarından biridir.

Cesaretin bir başka biçimi de Scout ve Jem'de görülür. Çocuklar, kendi korkularıyla yüzleşir. Boo Radley hakkındaki önyargılarını aşarak insanı tanımanın başka bir tür cesaret gerektirdiğini öğrenirler.

Harper Lee, cesareti büyük olaylara değil, küçük davranışlara yerleştirir. Bu yüzden romanın en güçlü anları, mahkeme salonundaki gerginlik değil, bir çocuğun sessiz fark edişleridir.

Empati: Romanın Sessiz Damarı

"Bir insanı anlamanın yolu, onun yerine geçip dünyayı onun gözlerinden görmektir." Atticus'un bu sözü romanın anahtarıdır. Harper Lee, empatiyi bir ahlaki ideal değil, insan olmanın temel koşulu olarak gösterir.

Scout'un Boo Radley'i tanıması, bu düşüncenin somutlaşmış hâlidir. Boo'nun penceresinden sokağa baktığında, çocuk artık kendisini değil, başkasını anlamayı öğrenmiştir. Bu, romanın bitiş cümlelerinde derin bir dinginlikle yansır.

Harper Lee'nin Yazarlık Duruşu ve Dönemin Toplumsal Arka Planı

Harper Lee, Alabama doğumlu bir yazardı. Romanı yazarken çocukluğunu geçirdiği kasabadan ve kendi ailesinden esinlendi. Atticus karakteri, büyük ölçüde babasından izler taşır. Yazar, 1950'lerin sonundaki Amerika'da, ırk ayrımının en yoğun olduğu dönemde bu romanı yayımladı.

Lee, eserini siyasi bir manifestoya dönüştürmeden, sessiz bir devrim yarattı. Onun dili yalındı ve hedefi büyüktü: İnsanın yüreğine dokunmak. Bülbülü Öldürmek, bu yüzden hem toplumsal bir eleştiri hem de insani bir aynadır.

Roman, 1961'de Pulitzer Ödülü'nü kazandı. Ancak Harper Lee bu başarıdan sonra uzun süre sessiz kaldı. Yazarlıkta popülerlik yerine dürüstlüğü seçti. Bu tavrı, onun edebiyatındaki samimiyetin kanıtıdır.

Edebî Gücü: Dingin Bir Dil, Derin Bir Anlam

Harper Lee, romanında abartıya yer vermez. Anlatımı sessiz ama güçlüdür. Yalın cümlelerle karmaşık insan duygularını aktarır. Bu sadelik, romanın en etkileyici yönüdür. Yazar, büyük fikirleri küçük sahnelerle anlatmayı başarır: Bir çocuğun oyununu, bir babanın suskunluğunu, bir yabancının iyiliğini.

Romanın dili hem gündelik hem lirik bir denge taşır. Scout'un çocukça ifadeleri, yetişkinlerin dünyasındaki çelişkileri ortaya koyar. Harper Lee, dili çocuk bakışıyla süzerek, en ağır konuları bile okuyucuya doğrudan değil, doğal bir farkındalıkla sunar.

Eserde mizah da vardır ama bu mizah, acıyı yumuşatmak için değil, hayatın gerçekliğini daha sahici göstermek için kullanılır. Kasaba halkının konuşma biçimleri, yerel kültürün ayrıntılarını taşır. Bu ayrıntılar, romanı tarihsel bir belge kadar insani bir tanıklık haline getirir.

Harper Lee'nin başarısı, ahlaki bir dersi dayatmamakta gizlidir. Lee, okuruna ne düşünmesi gerektiğini söylemez; yalnızca onun yüreğini sessizce yönlendirir. Bu nedenle roman, yıllar geçse de güncelliğini yitirmez.

Felsefi Boyut: İnsanın Kendi Vicdanına Yolculuğu

Bülbülü Öldürmek, görünürde bir büyüme hikâyesidir; ama özünde bir vicdan sorgulamasıdır. Atticus Finch'in karakterinde Kantçı bir etik anlayış sezilir: Doğru olanı, sonuçtan bağımsız olarak yapmak. Atticus'un "kaybedeceğini bilse de savunmaktan vazgeçmemesi", bu düşüncenin en sade anlatımıdır.

Scout'un yolculuğu ise, Rousseau'nun "doğuştan iyi insan" fikrini çağrıştırır. Başta dünyayı iyi ve kötü olarak ikiye ayırır; ama romanın sonunda öğrenir ki, insanlar bu iki uçtan ibaret değildir. Bu farkındalık, hem romanın hem okurun olgunlaşma sürecidir.

Harper Lee, bu ahlaki soruları teorik bir biçimde değil, gündelik davranışlar üzerinden işler. Bir komşuya selam vermek, bir yabancıyı anlamak, sessiz kalmamak — romanın bütün felsefi gücü bu küçük jestlerde saklıdır.

Film Uyarlaması: Sözcüklerin Beyaz Perdede Yankısı

1962 yılında Robert Mulligan tarafından çekilen film uyarlaması, romanın ruhuna sadık kalan en başarılı edebiyat-sinema buluşmalarından biri kabul edilir. Gregory Peck'in Atticus Finch rolündeki performansı, hem Oscar kazandı hem de karakteri kültürel bir simgeye dönüştürdü.

Film, romanın ana hatlarını korurken, bazı bölümleri görsel anlatımın gerekliliğiyle sadeleştirdi. Buna rağmen hikâyenin merkezindeki adalet, empati ve insanlık temaları olduğu gibi kaldı. Peck'in sakin ve kararlı sesi, Atticus'un yazılı dildeki ağırlığını sinema perdesine taşıdı.

Harper Lee filmi izlediğinde, karakterlerin sadeliğini koruyabildikleri için memnuniyet duydu. Özellikle mahkeme sahneleri, hem sinematografik açıdan hem de duygusal yoğunluk bakımından romanın gücünü yansıttı.

Bugün hâlâ film, birçok hukuk fakültesinde etik tartışmalar için gösterilmektedir. Çünkü Atticus Finch'in savunması, bir sinema sahnesi üzerinden adeta insanlık onurunun görsel bir sembolüdür.

Romanın Kalıcılığı: Her Döneme Aynadan Bakmak

Bülbülü Öldürmek, yayımlandığı 1960'tan bugüne dek her kuşağa başka bir anlam taşımıştır. 1960'larda ırk ayrımına karşı bir başkaldırı olarak okunurken, 1980'lerde ahlakın yozlaşmasına karşı bir uyarı olarak görülmüştür. Günümüzdeyse, empati ve sivil cesaret üzerine evrensel bir ders niteliği taşır.

Romanın kalıcılığı, zamana direnen temalarında gizlidir. İnsan doğasının temel çelişkileri — korku, önyargı, merhamet, suskunluk — hâlâ geçerliliğini korur. Harper Lee'nin kasabası değişse de, insanlık hâli değişmemiştir.

Bu nedenle Bülbülü Öldürmek, Amerikan Güneyi'ni anlattığı kadar her toplumun kendi vicdanına tutulan bir ayna niteliğindedir. Her okuyucu, içinde kendi Atticus'unu, kendi Scout'unu bulur.

Eserin Güçlü ve Zayıf Yönleri

Güçlü Yanları

Basit bir olay örgüsünden evrensel bir etik tartışma üretmesi.

Karakterlerinin insani, inandırıcı ve içsel tutarlılıkla yazılması.

Çocuk bakışıyla anlatılan derin toplumsal meselelerin özgünlüğü.

Dili yalın, anlatımı sade ve duygusal yoğunluğu yüksek.

Romanın simgesel gücü: Bülbül, masumiyetin unutulmaz metaforu.

Zayıf Yanları

İlk bölümlerdeki çocukluk hikâyeleri bazı okuyucular için yavaş tempolu olabilir.

Scout'un bakış açısı, olayların sertliğini zaman zaman yumuşatır.

Mahkeme sonrası çözüm bölümü, modern okuyucu için fazla kısa kalabilir.

Yine de bu sınırlamalar, romanın bütünlüğünü zedelemez. Harper Lee'nin amacı didaktik bir söylem ve olay örgüsü kurmak değil, içten bir insanlık hikâyesi sunmaktır.

Harper Lee'nin Sessiz Devrimi: Yazarlık ve Miras

Harper Lee, bir tek romanla edebiyat tarihine geçti. Bülbülü Öldürmek, onun yirmili yaşlarının sonunda tamamladığı bir eserdi. Bu kadar erken yaşta böylesine olgun bir bakış sunabilmesi, onun gözlem gücünün ve dürüstlüğünün sonucuydu.

Lee, şöhretten uzak durdu. Röportaj vermedi, yeni romanlar yayımlamadı. 2015'te yayımlanan Tespih Ağacı'nın Gölgesinde (Go Set a Watchman) aslında Bülbülü Öldürmek'in erken bir taslağıydı. Ancak bu ikinci kitap bile birincisinin etkisini gölgeleyemedi.

Bugün Harper Lee'nin adı, edebiyatla beraber etikle birlikte anılıyor. Lee'nin kurguladığı Atticus Finch karakteri, dünya genelinde hukuk öğrencileri ve okurlar için vicdanın sembolü haline geldi.

Sonuç Olarak Bir Kitaptan Fazlası

Bülbülü Öldürmek, bir roman olarak başlayıp bir ahlak pusulasına dönüşür. Harper Lee'nin cümleleri, okuyucuya insan olmanın ne anlama geldiğini sessizce hatırlatır. Kitap bittiğinde, herkesin içinde kendi "Maycomb kasabası" kalır — önyargıların, sessizliklerin ve umutların bir karışımı.

Atticus'un öğrettiği en önemli ders, romanın sonunda da yankılanır: Gerçek cesaret, silah taşımakta değil; doğruyu savunmakta gizlidir.

Bülbülü Öldürmek, insanın kendi vicdanına tuttuğu en yalın ve en keskin aynalardan biridir.

Bülbülü Öldürmek Temel Bilgiler

Kitap Adı: Bülbülü Öldürmek

Yazar: Harper Lee

Orijinal Adı: To Kill a Mockingbird

Türü: Roman – Toplumsal gerçekçilik / Büyüme öyküsü

Konu: 1930'lar Alabama'sında bir avukatın adalet mücadelesi ve çocuklarının insanlık, cesaret ve empatiyi öğrenme süreci

Orijinal Dil: İngilizce

Türkçesi: Bülbülü Öldürmek

İlk Yayın Yılı: 1960

Sayfa Sayısı: 280-300

Bülbülü Öldürmek Bölüm Sayısı ve Başlıkları

Kitap 31 bölümden oluşur. Bölüm başlıkları numaralandırma sistemine göre verilmiştir. Bu nedenle ayrıca başlık bulunmamaktadır.

 Diğer Kitap Özetleri - İncelemeleri de ilginizi çekebilir
      Göz atmak için tıklayın

Bu sayfayı beğendiyseniz, lütfen yorum yapmayı ve çevrenizle paylaşmayı unutmayın.