Sev dedi dün bir zât. Sevgiye inan dedi. Gözünde yuvam yok Sesinde şefkat yok Gamzende adım yok Düşlerinde hayalim yok Kalbinde sıcaklık yok.. Gelde inan.

Bu gün mesafenin de ilaç olduğunu öğrendim. Seni boğan ne varsa kaçmak gerekmiş. Kahramanlık bunlarla savaşmak değil. Bunları kabullenip gitmekmiş. Yüreğe kötü gelene yüreğim senin için denir mi hiç?

Ne verdik insanlığımızdan da bu kadar arttı zulümler. Neye ve kime emanet ettik vicdanımızı da geri alamadık. Masumların ölümüne dahi susar olduk.

"Ateşlerden geçtim ölmedim Duraklar vardı inmedim Yolun bittiği yerde Neden yoktun anlat bana" Hep dinlediğin şarkıda hiç bilmediğin anlamlar yakalamaya başlarsın bazen.. hayat birazda bu galiba. Bildiğin ne varsa baştan öğretir..

"Yeraltından Notlar"ı okuyorum da başlar çok dağınık zihnimde. Devam etmeli miyim? Yoksa daha çok odaklanabileceğim bir zamana mı ertelemliyim..

Kitaplara sığınıyor insan. Boş zihinlerden, düşünenlere sığınıyor. Ve ne yazık ki sayfa kapandığı an, gerçek dünyanın hüznü çöküyor fikrime..

"Seninle konuşurken Sitare, Aklıma yıldızlar dökülüyor.."