Kabile kafası ile düşünenler, milletin vicdanını his edemezler. Kabile çadırını korurken, milletin evini yakar; kül ederler. Halbuki, millet olmanın asgari şartı, kamusal 'maslahat' için zümre, cemaat, parti, vb.'ne ilişkin 'menfaat'ten vazgeçebilme 'fazilet'ini gösterebilmektir.

Vakte dipnot düştük gözlerini...

Dostoyevski, Ev Sahibesi kitabında sevdiği kadına ; -Yarın görüşmek üzere gözümün yaşı! diye hitap eder.. Kavuşamamayı, yüreklere sığmayan en uzun iki kelimeyle anlatır.

Yaşamak, ölüme değer. Öyleyse ölmeye değer bir şekilde yaşa. Ki, ölüm, yaşadığına değsin. O hâlde; Fazla bir şey bekleme; doğdun, yaşıyorsun ve öleceksin. Yeterli... İnsan gibi... Fazla değil ama faziletli...

“Defalarca kendini öldürmenin geometrisidir edebiyat. Kendini türlü türlü, defalarca, hazla ve acı içinde öldürebilmeni mümkün kılar... Kâfir olmadan intihar etmenin ve kendini öldürsen de yaşamayı sürdürebilmenin tek yolu.”

Viran oldu evim, yurdum Ne söylesem boşa Leylam... #NeşetErtaş

Iradı yollarım göremiyorum...