Şu aralar birçok vesileyle aklıma düşen ayet: Hakkında bilgin olmayan şeyin ardına düşme! Çünkü kulak, göz ve gönül, bunların hepsi ondan sorumludur. (İsra 36)

Yazmadık, ne oldu? Yazık oldu. Yazdık da ne oldu? Azık oldu.

Zulüm kendini yer bitirir.

İşte geldim buğdayım! :)

Artık konuşulmayan bir dili konuşuyormuş gibi yaşıyorum.

Nuri Pakdil olsa gerek.

Nasihat verene bakıp da nasihati değersiz görme.